Lotniczy skaning laserowy (ALS – Airborne Laser Scanning)

W ostatniej dekadzie technologia lotniczego skaningu laserowego uzyskała pełną akceptację użytkowników jako szybka i precyzyjna metoda trójwymiarowego obrazowania powierzchni Ziemi, wykorzystywana do generowania Numerycznego Modelu Terenu (ang. DTM – Digital Terrain Model) bądź też Numerycznego Modelu Powierzchni Terenu (ang. DSM – Digital Surface Model). W przeciwieństwie do tradycyjnej fotogrametrii, ALS realizowany może być nawet w sytuacji występowania chmur wysokich (przy założeniu, iż rejestracja dokonywana jest z niższego pułapu). Występowanie deszczu, gradu opadów śniegu bądź mgły są jednak znacznym ograniczeniem dla stosowania tej technologii. W technologii ALS, jako środek transportu skanera lidarowego, wykorzystane mogą być samolot lub śmigłowiec. Stosowanie śmigłowców, choć droższych w eksploatacji i mniej wydajnych niż samoloty, ma jednak swoje zalety. Podstawowymi zaletami jest niski pułap przelotu oraz niewielkie prędkości, w wyniku czego uzyskać można zagęszczenie punktów pomiarowych rzędu od 3-4 do 30-40 na 1 m2. Takiej gęstości pokrycia nie uzyska się w przypadku stosowania skanerów laserowych na samolotach, które zwykle podczas komercyjnych zastosowań uzyskują w granicach 1-2 do 3 punktów pomiarowych na 1 m2. Dlatego samoloty stosuje się przy generowaniu NMT lub NMPT dla dużych obszarów (parametry są wystarczające do uzyskania bardzo dokładnych modeli). Natomiast śmigłowce stosuje się zazwyczaj przy monitoringu sieci teleenergetycznych czy przy generowaniu modeli 3D obszarów miejskich w projektach wymagających integracji chmury punktów pomiarowych z obrazami cyfrowymi pochodzącymi z jednej lub nawet kilku kamer wideo (np. system FLIMAP-400 firmy Fugro, system Visimind Ltd. ). button_powrot